صدبار هم به دنیا بیایم دوچرخه سوار می شوم، از مدیرکل گله داریم! - وبلاگ سفر و گردشگری

به گزارش وبلاگ سفر و گردشگری، حسین عسکری دومین ورزشکار ایرانی بود که پیروز شد سهمیه المپیک ریو را کسب کند. رکابهای طلایی او در مسابقات آسیایی تایلند جواز حضور در ریو را برایش به ارمغان داشت. عسکری که در بازیهای آسیایی اینچئون همچون گوانجو برنز کسب کرد در گفتگو با خبرنگاران از سالی که گذشت می گوید:

سال 93 برای حسین عسکری سال خوبی بود؟

درست است که سختی های زیادی کشیدم ولی سال 93 سال خیلی خوبی برای من بود. هر روز تا 8 ساعت تمرین می کردم. بی خوابی های زیادی کشیدم که نتیجه آن تکرار برنز در باتزی های آسیایی بود. اگر خوب کار نمی کردم در اینچئون دوازدهم هم نمی شدم.

دو مدال طلا در تایلند آوردی که به سهمیه المپیک ختم شد از سطح مسابقات آسیا برایمان بگو؟

بعد از بازی های آسیایی یک روز هم استراحت نکردیم. در این هوای سرد به تمریناتم ادامه دادم. ده روز قبل از مسابقات آسیایی به تایلند اعزام شدیم. راستا طراحی شده رقابتها مختص کشورهای شرق آسیا بود. تایلندی ها هزینه زیادی کرده بودند تا بیشترین سهمیه را برای المپیک کسب کنند. در جاده دو مدال طلا بیشتر داده نمی شود که کسب دو طلا از دو سکو ارزش زیادی داشت و در طی 35 سال گذشته نتیجه بی نظیری بود.

چقدر به مدال المپیک امیدواری؟

ما هم می توانیم شگفتی ساز شویم. اگر از همین حالا برنامه ریزی کنیم و وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک هم بیشتر حمایت کنند هیچ چیز غیر ممکن نیست. ورزشکار قزاق در 41 سالگی زلا گرفت و ما هم می توانیم.

حسرت چه چیزی در سال 93 به دلت ماند؟

حسرت مدال بهتر در بازی های آسیایی اینچئون، می توانستم نقره بگیرم ولی نشد.

از چه سالی این رشته را شروع کردی؟

از 14 سالگی دوچرخه سواری را از آموزشگاه ها شروع کردم و همان سال در شهرستان خمین اول شدم و در استان و کشور هم به مقام قهرمانی رسیدم و همین انگیزه ای برای ادامه کارم شد. خیلی جاها پیش آمد که سختی های زیادی کشیدم ولی هیچوقت از اینکه این رشته را انتخاب کردم پشیمان نیستم. بعضی روزها از مسابقات که برمی گشتم زده شده بودم و با خودم می گفتم رها می کنم ولی دوباره برمیگشتم. صد بار هم به دنیا بیایم باز دوچرخه سواری را انتخاب می کنم.

گله ای در سال 93 داری؟

من تمام تلاشم را برای شادی هموطنانم به خصوص همشهریانم به کار می برم اما می خواهم از مدیر کل ورزش استان مرکزی گله کنم که هیچ حمایتی از من نکرد. شاید اصلا مرا نمی شناسد و تنها برای اعتبار دریافت مجبور می شود گه گاهی نامی از ما ببرد.

کسی هست که در سال 93 ناراحتت کرده باشد و او را نبخشی؟

من همیشه سعی می کنم کینه ای از کسی به دل نداشته باشم چون این موضوع بیشتر از هر کسی به خود آدم ضربه می زند. همه را می بخشم و کینه ای در ذهنم نگه نمی دارم.

هیچ خاطره ای هست که در انتها سال 93 بیشتر از همه در ذهنت باشد؟

یک خاطره دارم که هیچوقت یادم نمی رود. در سال 1999 که برای کسب سهمیه المپیک به اروگوئه رفته بودم یک خانواده بیشتر از ایران در میان تماشاگران نبود ولی در ان جمعیت زیاد جوری مرا تشویق می کردند که صدایشان هنوزه که هنوزه در گوشم مانده است.

حرف اخر حسین عسکری چیست؟

امیدوارم سال 94 سال خوبی برای مردم کشورم باشد و به دور از دغدغه و مسائل روزهای خوشی را سپری کنند.