ساخت شنل نامرئی کننده؛ رویایی که به حقیقت پیوست؟ - وبلاگ سفر و گردشگری

به گزارش وبلاگ سفر و گردشگری، وب سایت گجت نیوز - کسرا جلیلی: یک شرکت کانادایی پیروز به ساخت شنل نامرئی کننده شده که عملکردی به مراتب فراتر از انتظارات دارد. این شنل واقعا می تواند اشیاء و حتی اشخاص را تا حد قابل قبولی نامرئی کند!

اگر سری فیلم های هری پاتر را تماشا نموده باشید یا از آن بهتر، کتاب های آن را خوانده باشید، قطعا شنل معروف معروف هری را به خاطر دارید! شنلی که می توانست هرچیزی که داخلش قرار می گرفت را نامرئی کند. اما حتی اگر با هاگوارتز و جهانی هری پاتر هم آشنایی ندارید، باز هم به احتمال قریب به یقین، زمانی این آرزو را داشته اید که بتوانید نامرئی شوید و البته هر وقت که اراده می کنید، دوباره مرئی بشوید. درنتیجه به هیچ عنوان اغراق آمیز نیست اگر بگوییم که ساخته شدن یک شنل نامرئی نماینده که واقعا هم کار می نماید، می تواند آرزوی تقریبا تمام انسان هایی که تاکنون در کره زمین زیسته اند را به واقعیت تبدیل کند!

شنل نامرئی نماینده

تصویری از بکارگیری شنل نامرئی نماینده شرکت هایپر استلث؛ همانگونه که مشاهده می کنید، دست های فرد بخاطر نزدیکی به این شنل قابل مشاهده است، اما بدن او، بخاطر قرارگیری در فاصله مناسب از سطح شنل، تقریبا نامرئی شده است!

شرکت سهامی بیوتکنولوژی هایپر استِلث (Hyperstealth Biotechnology Corporation) که یک شرکت کانادایی هم هست، به مدت 10 سال در حال کوشش برای ساخت شنل نامرئی نماینده بوده است. اما با این حال، تاکنون هیچ گزارش یا تصویری رسمی از پروتوتایپ ها و نمونه های اولیه ای که مهندسان این شرکت طی این 10 سال ساخته اند، منتشر نشده بود. تا اینکه به طور کاملا ناگهانی، این شرکت از نمونه نهایی پروژه ای که در تمام این سال ها در حال کار کردن روی آن بوده، رونمایی کرد. پروژه ای که کارکنان این شرکت، نام شِنِل کوانتومی (Quantum Cloak) را روی آن قرار داده اند.

به گفته مهندسان و مدیران این شرکت، آن ها مدت ها است که به تکنولوژی و رویکرد خودشان مبنی بر نحوه نامرئی کردن اشیاء، پی برده اند، اما نمونه های آزمایشی قبلی آن ها بیشتر از اینکه منجر به ناپدید شدن شیء گردد، باعث مات و تار شدن آن می شده. تا اینکه پس از 13 نمونه آزمایشی، آن ها بالاخره توانستند کاری نمایند تا شنل کوانتومی، انقدر شیء قرار گرفته در داخل و یا پشت خودش را مات کند که دیگر عملا آن شیء دیده نگردد!

نکته بسیار جالب در رابطه با شنل کوانتومی این است که قطر آن، تقریبا به اندازه قطر یک ورق کاغذ است! درواقع بخاطر همین قطر اندک و ناچیز هم به آن لقب شنل داده شده است.

نحوه عملکرد شنل نامرئی ساز!

اما سوالی که قطعا برایتان بوجود آمده این است که این شنل دقیقا چگونه کار می نماید؟ برخلاف چیزی که احتمالا انتظار دارید، نحوه عملکرد این شنل فقط و فقط بر پایه اصول ابتدایی و بسیار ساده فیزیک است! درواقع همه کاری که شنل نامرئی نماینده آقای گای کرمر و همکاران او انجام می دهد، راهنمایی و منحرف کردن پرتو های نور به نحوی است که توهم نامرئی بودن شیء را در ذهن بیننده به وجود بیاورد. وظیفه منحرف کردن پرتو های نور هم برعهده لنز هایی است که به طور کاملا هوشمندانه و مهندسی شده جایگذاری شده اند. البته این لنزها، لنز های عادی نیستند و در واقع لنز های عدسی (Lenticular Lenses) هستند.

اگر با لنز های عدسی آشنایی داشته باشید، احتمالا همین حالا هم متوجه رویکرد فوق العاده ساده، ولی کاربردی این شنل جذاب شده اید. اگر هم با اینگونه لنز ها آشنایی ندارید، کافی است سعی کنید خاطرات دوران کودکی خود را به یاد بیاورید! احتمالا شما هم در دوران کودکی، درست مثل تقریبا هر کودک دیگری، با جاسوئیچی ها و آینه های کوچکی که یک دوره در کشور خودمان هم بسیار محبوب شده بود، روبرو شده اید.

این اشیاء جالب، به گونه ای طراحی شده بودند که اگر از یک زاویه به آن نگاه می کردید، یک تصویر را مشاهده می کردید و هنگامی که زاویه دیدتان را تغییر می دادید، تصویر متفاوتی را تماشا می کردید. به عنوان مثال ممکن بود از یک زاویه، کودکی را می دیدید که چشمانش را بسته و از زاویه دیگر هم همان کودک را با چشم های باز مشاهده می کردید. یا از یک زاویه یک دختر را تماشا می کردید و از زاویه دیگر، یک هیولا را!

اگر این آینه ها و جاسوئیچی ها را بخاطر آورده باشید، احتمالا اکنون می توانید دلیل استفاده شرکت هایپر استلث از لنز های عدسی را به خوبی درک کنید!

تصویری متحرک که نشان می دهد چگونه یک قطعه شیشه ساده که از لنز های عدسی تشکیل شده می تواند با استفاده از پدیده شکست نور، جسم زیرین خودش را ناپدید کند!

اما موضوع دیگری که شنل کوانتومی را به یکی از بهترین ابزار های ناپدید نماینده ساخته شده توسط انسان تبدیل نموده، استفاده خلاقانه از یک مفهوم فیزیکی دیگر بنام قانون شکست نور یا قانون اِسنِل (Snells Law) است. قانون اسنل به این واقعیت اشاره دارد که نور هنگام تغییر سرعت، به اصطلاح شکسته می گردد و به نحوی متفاوت بازتاب می نماید.

اگر بخواهیم این موضوع را کمی بیشتر شرح دهیم، باید بگوییم که به عنوان مثال نور در خلاء، دارای سرعت 299 ٬ 792 ٬ 458 متر بر ثانیه است که البته معمولا این سرعت برای ساده تر شدن محاسبات، 300 هزار کیلومتر بر ثانیه در نظر گرفته می گردد. اما سرعت نور در همه جا به همین میزان نیست، به عنوان مثال سرعت نور در هوا، یا بهتر بگوییم در پایینی ترین لایه اتمسفر کره زمین، 299,704,644 متر بر ثانیه است که البته بسیار نزدیک به سرعت نور در خلاء است. اما سرعت نور در مثلا آب، تقریبا 225 هزار کیلومتر بر ثانیه و در شیشه هم حدودا 200 هزار کیلومتر بر ثانیه است. در نتیجه هنگامی که نور از هوا وارد آب می گردد، بخاطر ایجاد تغییر در سرعتش، دچار پدیده شکستگی می گردد.

به طور کلی می توان گفت که ضریب شکست نور، همان عاملی است که میزان تغییر و یا به تعبیری، میزان کاهش سرعت نور در محیط های گوناگون را تعیین می نماید. به عنوان مثال ضریب شکست نور در خلاء، عدد 1 درنظر گرفته می گردد و شکست نور در هوا، 1.000293 است. میزان این ضریب در آب و شیشه هم به ترتیب 1.3 و 1.5 است.

در این تصویر، پدیده شکستگی نور به بهترین شکل ممکن قابل رویت است.

اما دلیل اینکه این بحث شکستگی نور و یا همان قانون اسنل را کمی تخصصی تر مورد آنالیز قرار دادیم، این است که تکنولوژی بکار رفته توسط شرکت هایپر استلث هم دقیقا برمبنای همین قانون اسنل پایه گذاری شده است. درواقع این شرکت با استفاده از لنز های عدسی و ایجاد ضریب شکست بسیار بالا، باعث شکستگی شدید نور می گردد و سپس همین لنز های عدسی به لطف موقعیت و نحوه جایگیری استادانه خودشان، می توانند جسمی که در پشتشان پنهان شده را به طور کامل غیب نمایند! یا حداقل انقدر آن را مات و تار نمایند که به سختی بتوان آن را تشخیص داد.

کاربرد های احتمالی تکنولوژی نامرئی نماینده

همانگونه که پیشتر هم اشاره شد، شنل نامرئی نماینده شرکت هایپر استلث تنها به اندازه یک کاغذ قطر دارد و در نتیجه به سادگی هرچه تمام تر می توان از آن در شرایط و موقعیت های گوناگون استفاده کرد. خود آقای گای کرمر هم این موضوع را یکی از اصلی ترین مزیت های شنل کوانتومی شرکتش می داند. به همین دلیل او و دیگر تصمیم گیرندگان این شرکت معتقدند که تکنولوژی آن ها می تواند کاربرد های نظامی بی نظیری داشته باشد. این موضوع انقدر مورد توجه آن ها قرار گرفته که به طور رسمی اعلام نموده اند قصد دارند تکنولوژی خودشان را در اختیار ارتش قرار دهند!

تکنولوژی ما به خوبی می تواند اجسام و یا حتی اشخاص مد نظر ارتش را درست جلوی چشم های دشمن، از دید آن ها پنهان کند. حتی اگر شنل نامرئی نماینده ما نتواند به طور صددرصدی هم آن شیء یا فرد مورد نظر را از چشم دیگران پنهان کند، حداقل کاری که انجام می دهد این است که بخش های قابل توجهی از آن را غیرقابل رویت می نماید و در نتیجه دشمن نمی تواند متوجه گردد که چه چیزی دقیقا در جلوی چشم هایش قرار گرفته است! ضمن اینکه برای راه اندازی شنل کوانتومی ما هم عملا نیازی به هیچ کار سخت افزاری و پیچیده ای نیست و صرفا کافی است به سرباز بگویید که این دستگاه را بگیر و در آنجا قرارش بده و یا در زاویه ای که می گویم، نگهش دار!

واضح است که اگر واقعا از این تکنولوژی در ارتش و برای اهداف نظامی استفاده گردد، میدان های جنگ حتی از چیزی که همین حالا هم هستند، ترسناک تر و غیرقابل پیش بینی تر می شوند. درواقع این موضوع انقدر عجیب، خلاقانه و غیرمنتظره است که حتی در بازی های کامپیوتری هم به ندرت شاهد بکارگیری چنین تکنولوژی هایی در میدان های جنگ هستیم؛ حتی آن دسته بازی هایی که در آینده های بسیار دور رقم می خورند!

اتفاقی که ممکن است بسیار زودتر از چیزی که فکرش را می کنیم در جهانی واقعی و البته در ابعاد واقعی هم رخ دهد!

اما نظر شما کاربران گجت نیوز در رابطه با این اختراع جذاب و هیجان انگیز چیست؟ آیا تکنولوژی و شنل نامرئی نماینده آقای کرَمِر و همکاران او، که البته ترجیح می دهند آن را با نام شنل کوانتومی به جهانیان بشناسانند، واقعا می تواند آرزوی دیرینه بشر مبنی بر نامرئی شدن را به واقعیت تبدیل کند؟ اگر پاسختان به این سوال مثبت است، آیا این موضوع خبری شاد نماینده برای انسان ها است یا صرفا جهان را به جایی ترسناک تر و غیرقابل پیش بینی تری تبدیل می نماید؟ جهانیی که در آن حتی به چشم های خودتان هم نمی توانید اعتماد کنید!