زندگی در یک اتاق 8 متری وسط آزادراه - وبلاگ سفر و گردشگری

به گزارش وبلاگ سفر و گردشگری، گاهی مردم به جای پرداخت پول عوارضی، دلار و یورو می پردازند، گاهی هم میوه می دهند. حتی به جای پول، هندوانه هم داده اند اما ما نمی توانیم قبول کنیم.

به گزارش گروه رسانه های وبلاگ سفر و گردشگری، دور از شهر، در اتاقک های هشت متری، 12 ساعت پشت یک جایگاه می نشیند. کارش این است که پول بگیرد و قبض عوارضی بدهد. داخل هر باجه که دور تا دورش پنجره است، یک میز، جایگاه، یک اسپیلت، یک مانیتور، یک دستگاه کارت خوان، چند رول کاغذ قرار گرفته است. روی یکی از پنجره ها فهرست اسامی که از آنها عوارضی دریافت نمی گردد، چسبانده شده است. روی میز کار، یک بسته قرص سرماخوردگی گذاشته و یک کیف فلزی که پول های نقد را داخل آن قرار می دهد. باز است و اسکناس ها را به تفکیک قرار داده است .

رمز راننده را می پرسد، کارت بانکی اش را می کشد و قبض عوارضی را تحویلش می دهد. هشت سالی می گردد که کارش این است. در عوارضی تهران - پردیس کار می نماید. 46 ساله است. وقتی فراخوان احتیاج به نیرو برای عوارضی را می بیند، اقدام می نماید و بعد از آن مشغول به کار می گردد .

هر کاری سختی خودش را دارد. در فصل های سرد، سرما اذیت نماینده است. روزهایی که باران می آید، دست ما که بیرون از باجه است کاملا خیس می گردد. ما به شکل مستقیم با مردم و پول در ارتباطیم. بعضی از رفتارهای مردم غیرقابل باور است. از داخل کیف، یک اسکناس تقلبی را نشان می دهد: ببین، یک مرد سن و سال دار که خانواده اش هم همراهش بودند این اسکناس را به من داد اما به احترام موی سفید خودش و خانواده اش که در ماشین بودند، سکوت کردم و قبضش را دادم. معمولا با چنین صحنه هایی برخورد می کنیم. در واقع این مبلغ از حقوق خودم کم می گردد. ما بیشتر از آلودگی صوتی و هوا، در معرض آلودگی پول هستیم. به همین دلیل از دستکش نخی استفاده می کنم اما برای آنکه بتوانم مابقی پول راننده ها را بشمارم و پرداخت کنم، قسمتی از دستکش را که روی انگشتان را می گیرد، قیچی نموده ام .

گاهی تراول می دهند. حتی دلار و یورو هم پرداخت می نمایند. بعضی مردم هم به جای پول عوارضی، میوه یا هندوانه می دهند که ما نمی توانیم دریافت کنیم چون از نظر قانون رشوه محسوب می گردد. اما ناظری که ما را از طریق دوربین ها زیر نظر دارد، قبلا در باجه کار نموده است، به همین دلیل شرایطمان را درک می نماید. بارها پیش آمده همکاران را به خاطر ماشینی که عوارضی پرداخت ننموده بازخواست نموده اند و دلیلش را جویا شده اند چون فکر نموده اند راننده ای که بدون پرداخت عوارض رد شده نسبتی با مامور داخل باجه داشته است. گاهی اوقات راننده ها پول عوارضی را می دهند و قبض نمی گیرند، به همین دلیل ما هم مجبور می شویم قبض را به دوربین ها نشان دهیم و از پنجره بیرون بیندازیم که متوجه شوند بابت پولی که دریافت نموده ایم قبض عوارضی صادر شده اما راننده آن را دریافت ننموده است. گاهی بعضی افراد که پول نقد همراهشان نیست و همراه بانک دارند می خواهند شماره حسابمان را به آنها دهیم تا مبلغ را به کارت ما بریزند و بتوانیم برایشان کارت بکشیم در حالی که چنین امری برای ما مقدور نیست .

اتاق های هشت متری عوارضی

چرا ترافیک است؟ چرا عوارضی می گیرید؟ چرا مبلغ عوارضی زیاد است؟ از اینجا چطور می توانم به منیریه بروم؟ پرسش هایی است که از سوی مردم مرتب پرسیده می گردد و این کار ترافیک جهت را بیشتر می نماید در حالی که ما مسئول پاسخ دادن به این پرسش ها نیستیم. امروزه تعداد اپلیکیشن هایی که بتوان از طریق آنها جهت را مشخص کرد، آنقدر زیادند که دیگر احتیاج به پرسش نیست. آخر هفته یا روزهای تعطیل، جاده ها ترافیک است و ما نمی توانیم استراحت کنیم. می توانم با اطمینان بگویم از 12 ساعت کاری، 11 ساعت و نیم کار مفید انجام می دهیم. وقتی هم می خواهیم برای ناهار یا نماز برویم نمی توانیم باجه را ببندیم زیرا درگیری به وجود می آید. به همین دلیل نیروی دیگری جایگزین ما می گردد. قرار داد سالانه داریم اما امنیت شغلی نداریم و اگر کل سیستم الکترونیکی گردد، نیروهای کار اینجا هم کارایی شان را از دست می دهند. مثلا کسی که 46 سال دارد با یکپارچه شدن سیستم الکترونیک، جای دیگری استخدام نمی گردد زیرا وقت زیادی برای بازنشستگی ندارد. چه کسی یک نیروی سن بالا را به کار می گیرد؟

بخشی از ترافیک پشت باجه های عوارضی به این دلیل است که بسیاری از راننده ها برای پرداخت عوارض پول نقد همراه خود ندارند: افرادی که پول نقد پرداخت می نمایند، عوارضشان سه ثانیه ای پرداخت می گردد اما برای کشیدن کارت حداقل به 12 ثانیه زمان احتیاج است. حالا ما با کسانی که چند بار در سال از این جهت عبور می نمایند کاری نداریم اما افرادی که بزرگراه پردیس - تهران جهت هر روزشان است باید بنا بر تجربه ای که دارند این موضوع را درک نمایند اما بیشتر آنها با این تصور که ممکن است اینترنت قطع باشد کارت می دهند. در کل بیشتر افراد دنبال راهی هستند که مبلغ عوارضی را پرداخت ننمایند؛ در حالی که در طول جهت، جاده هموار است و روشنایی هم تا مدتی دیگر کامل می گردد. راننده ها وقتی رودهن را رد می نمایند متوجه تفاوت کیفیت جاده می شوند .

گاهی اوقات، راننده ها کارت بانکی خالی شان را می دهند که وقتی می بینیم موجودی ندارند، بگوییم مسئله ای نیست و می توانید بروید. وقتی می گوییم اگر شما عوارضی تان را نپردازید از حقوق ما کم می نمایند، یک کارت بانکی دیگر می دهند و رمزش را اشتباه می گویند. گاهی فحش می دهند یا داد می زنند. به جای پنج هزار تومان، چهار هزار تومان می دهند و وقتی می گویم مبلغی که دادید کم است جر و بحث می نمایند و می گویند مگر این پول به جیب شما می رود؟ بارها پیش آمده از ماشین پیاده و با ما دست به یقه شده اند. بعضی افراد از لاین الکترونیکی رد می شوند و فکر می نمایند باید کارت بکشند. در حالی که پنج کیلومتر مانده به عوارضی درباره اینکه عبور بدون برچسب جریمه دارد، اطلاع رسانی شده است اما هنوز نمی دانند پرداخت الکترونیکی به چه صورت است. با اینکه بارها در این باره اطلاع رسانی و سعی شده در تلویزیون و رادیو فرهنگ سازی گردد، تبلیغات محیطی شده و چهار سال از الکترونیکی شدن عوارضی گذشته است اما هنوز هم بسیاری از مردم در این باره مطلع نیستند. گاهی وقتی به بخش الکترونیکی مستقر در عوارضی مراجعه می نمایند، همکاران ما هدایت شان می نمایند تا برای ثبت نام به سایت مراجعه نمایند اما می گویند ما نمی توانیم از اینترنت استفاده کنیم، همین جا خودتان از ما پول بگیرید و ثبت ناممان کنید .

درباره اینکه بالا رفتن قیمت عوارضی ها تا چه اندازه روی کارشان تاثیر می گذارد هم می گوید: اصلا با بالا رفتن قیمت مسئله ای نداریم زیرا گرانی برای مردم عادی شده است. مردم در این باره با شوخی برخورد می نمایند. در واقع گرانی همه گیر شده و مختص یک جا نیست. قبل از این درباره بالا رفتن قیمت عوارضی از پیش اطلاع رسانی می شد اما مدتی است که این کار را هم انجام نمی دهند چون این امر برای مردم عادی شده است .

وارد یکی دیگر از اتاقک های هشت متری می شوم. ساکن کرج و مجبور بوده برای رسیدن به محل کارش 100 کیلومتری در راه باشد و همین موضوع موجب شده به شهر جدید پردیس مهاجرت کند. روزهای استراحتش را در اسنپ کار می نماید تا دخل و خرجش جور گردد. راننده ای خودش را معرفی می نماید و بدون آنکه عوارضی بدهد اجازه عبور می گیرد. روی پنجره شیشه این اتاق هم لیستی از اسامی بدون عکس چسبانده شده است: این اسامی است که با تایید مدیرعامل از آنها عوارضی گرفته نمی گردد. آنقدر هم در این جهت رفت و آمد نموده اند که حالا همه نیروها آنها را می شناسند. ماشین های امدادی مثل اورژانس و ماشین های پلیس هم از پرداخت عوارض معافند .

اسامی افرادی که مجاز به پرداخت عوارض نیستند روی شیشه هر اتاق چسبانده شده است

بعد از این شرحات از راننده بعدی مبلغ 5000 تومان عوارضی می گیرد و داخل کیف فلزی بزرگی که روی میز است، می گذارد و ادامه می دهد: هر کسی مسئول کیفی است که به او داده شده است و هر روز پولی که داخل کیف جمع می گردد تحویل مجموعه می دهیم. پولی که در کیف جمع می گردد بستگی به شلوغی راه دارد، گاهی رقم داخل کیف به هشت میلیون تومان می رسد، ممکن است بیشتر هم بگردد اما کمتر از این مبالغ هم داریم. برای آنکه مسئله ای هم پیش نیاید در هر عوارضی پلیس مستقر در حال اجرا وظیفه است، از طرفی محیط هم به دوربین مدار بسته مجهز است و 24 ساعته چک می گردد به همین دلیل امکان سرقت کیف ها پایین است .

محمدحسین قربان نژاد مدیر عوارضی است که کارمندان با او رابطه خوبی دارند. او می گوید: آزادراه پردیس - تهران حدود 40 نیرو دارد که در سه شیفت کار می نمایند. جوان ترین نیروی عوارضی این بخش متولد سال 1370 است و مسن ترین آن 60 ساله است و حدود چهار سالی می گردد که با آنها کار می نماید. نیروها 12 ساعت کار و 24 ساعت استراحت می نمایند. زمان استراحت صبحانه نیم ساعت و ناهار یک ساعت است، البته روزهایی که جاده خلوت تر است، نیروها وقت آزاد بیشتری دارند. نیروها طبق قانون وزارت کار حقوق می گیرند اما جزء مشاغل سخت محسوب نمی شوند، با این حال اعضای هیئت مدیره شرکت آزادراه تهران - پردیس کوشش می نمایند که این کار را به دسته مشاغل سخت اضافه نمایند. حتی مدیرعامل مجموعه به فکر ساخت یک مجتمع بین راهی بود تا با الکترونیکی شدن عوارضی ها، نیروها بیکار نشوند و در بخش دیگری مشغول به کار شوند. اما بعد از منتفی شدن الکترونیکی عوارضی ها این موضوع هم منتفی شد. نیروهایی داریم که محل زندگی آنها کرج یا اسلامشهر است اما در عوارضی پردیس کار می نمایند و هر روز این جهت را طی می نمایند. در شهر جدید پردیس با یک باشگاه ورزشی قرارداد بسته شده و دوبار در هفته به پرسنل بلیت استخر می دهیم تا بتوانند از خدمات سلامتی هم برخوردار باشند .

این مسئول درباره کسانی که عوارضی پرداخت نمی نمایند، شرح می دهد: از پلاک این خودروها عکس گرفته می گردد و این عکس را به پلیس هدایت و رانندگی ارجاع می دهیم تا راننده متخلف جریمه گردد. جریمه عدم پرداخت عوارض هم 30000 تومان است. قیمت عوارضی نیز هر سال یک بار افزایش پیدا می نماید و ما هیچ دخل و تصرفی در این باره نداریم، نرخ آن را هم وزارتخانه مشخص می نماید. متاسفانه هنوز برای مردم جا نیفتاده که باید بابت جاده ای که از آن استفاده می نمایند، هزینه بپردازند. کسی که توانایی پرداخت این هزینه را ندارد می تواند از جاده قدیم تردد کند. بخش خصوصی سرمایه گذاری نموده و این جاده ساخته شده است و اگر عوارض سال به سال زیاد نگردد به ضرر فرد است و سال بهره برداری پروژه بالا می رود و دیرتر افتتاح می گردد .

قربان نژاد درباره راهی برای جایگزین کردن قبض های کاغذی در راستای حفاظت از محیط زیست می گوید: به این موضوع فکر شده و حتی مدتی تابلوهایی نصب شد تا مردم برای صرفه جویی در کاغذ بعد از پرداخت پول رسید، قبضی دریافت ننمایند، خداحافظی نمایند و رد شوند اما این موضوع موجب درگیری شد به همین دلیل تابلوها را برداشتند. به هر حال مجموعه برای رول کاغذهایی که به صورت قبض دست مردم می دهد، هزینه می نماید. بسیاری از مردم قبض کاغذی را می خواهند و نمی توان چیز دیگری جایگزین آن کرد. همین کاغذها موجب شده که دو نیروی خدماتی در تمام مدت در دو طرف جاده مشغول به کار باشند و کاغذهای روی زمین را جمع نمایند .

آزادراه تهران - پردیس از ابتدای اتوبان بابایی تا ابتدای بومهن 23 کیلومتر است. ون ها و تاکسی های رودهن، پردیس و بومهن به خاطر مبلغ عوارضی ترجیح می دهند از جاده قدیم رفت و آمد نمایند و فقط اتوبوس های شرکت واحد که مقصدشان شهر جدید پردیس است، از بزرگراه تردد می نمایند. با این وجود کارمندان عوارضی تهران - پردیس کار هر روزشان را منظم انجام می دهند، ساعت ها داخل اتاقک های هشت متری می نشینند، پول می گیرند و قبض می دهند .

نیروهای خدماتی که کاغذهای رهاشده را جمع می نمایند

پ. ن: اسامی کارمندانی که در این مصاحبه صحبت نموده اند نزد ایسنا محفوظ است .

منبع:ایسنا