خانه ای روی آب و نی - وبلاگ سفر و گردشگری

به گزارش وبلاگ سفر و گردشگری، مردم اوراس اعضای قبیله کوچکی در آمریکای جنوبی و کشور پرو، بساط زندگی خود را در یکی از عجیب ترین نقاط دنیا پهن نموده اند. آنها در جایی زندگی می نمایند که شبیه آن را به سختی می توان در جای دیگری از دنیا پیدا کرد.

به گزارش وبلاگ سفر و گردشگری، مردم قبیله اوراس روی یک جزیره شناور که به دست خود ساخته اند زندگی می نمایند، این جزیره روی دریاچه تیتی کاکا پرو ساخته شده است، تنها علت این مردم برای زندگی در این منطقه، حفاظت از مردم قبیله در برابر قبیله های مهاجم است.

دریاچه تیتی کاکا از نظر حجم آب، بزرگ ترین دریاچه در آمریکای جنوبی است که سه هزار متر از سطح دریا فاصله دارد. مردم قبیله برای عبور و مرور از روی دریاچه با استفاده از نی هایی که زیر آب رشد می نمایند و انعطاف پذیر هستند، قایق هایی ساخته اند تا نه تنها از آن برای حمل و نقل استفاده نمایند بلکه در مواقع ضروری بتوانند از جزیره شان که تورتورا نام دارد، خودشان را به نقطه امنی برسانند.

جمعیت اوراس ها نزدیک به 500 نفر است و نکته قابل توجه در این است که باوجود اینکه آنها می توانند به زندگی شهرنشینی روی بیاورند همچنان تمایل دارند به سبک باستانی زندگی نمایند. در حقیقت می توان گفت اوراس ها به جای اینکه خود وارد تمدن شوند، تمدن را تا حدودی به زندگی شان آورده اند.

تورتورا چگونه ساخته شد؟

اوراس ها برای ساخت جزیره، مهارت و دقت زیادی را به کار برده اند. آنها در ابتدا با استفاده از ساقه نی ها، ساختاری ریشه مانند به ضخامت دو متر را به وجود آوردند. نی های بافته شده در حقیقت حکم پایه اصلی جزیره را دارد و بقیه جزیره روی آن بنا شده است. برای اینکه جزیره شناور توراتورا خیلی روی سطح آب به حرکت در نیاید، کنده های درخت در زمین زیر دریاچه فرو نموده اند و با طناب، جزیره را به این کنده ها بسته اند تا ثبات بیشتری داشته باشد.

از آنجا که هرچند وقت یک بار ساقه های نی پوسیده می شوند افرادی که وظیفه ساخت جزیره را برعهده داشتند مجبورند با جایگزین کردن نی های تازه به جای ساقه نی های پوسیده، جزیره را نوسازی نمایند. هرچند عوض کردن پایه اصلی جزیره هر سال چهار بار انجام می گردد اما هرچه که روی جزیره ساخته می گردد دست کم تا سی سال دوام می آورد. اوراس ها نه تنها از ساقه های نی، پناهگاهی برای خود درست نموده اند بلکه امرار معاش آنها نیز از همین راه است. آنها از ساقه نی نشاسته تهیه می نمایند و به فروش می رسانند.

به گفته مردم قبیله وقتی یک نفر دچار بدن درد می گردد، محل درد را با نشاسته ای که از ساقه نی گرفته اند می بندند و درد خیلی زود تسکین پیدا می نماید. در جزیره شناور نه تنها ساقه نی ها، بلکه گل های آن هم به برترین شکل ممکن استفاده می گردد. گل نی را با روش های خاص به یک نوشیدنی تبدیل می نمایند که مشتری های خاص خود را دارد.

قبیله اوراس به برترین شکل ممکن با محیط اطراف خود سازگاری پیدا نموده اند و از همه منابع طبیعی به نفع خود استفاده می نمایند اما متاسفانه این قبیله قدیمی نیز مثل بسیاری دیگر از فرهنگ های کهن در معرض خطر نابودی واقع شده است. گفته می گردد که از نیم قرن پیش زبان بومی این قبیله از بین رفته است و اکنون آنها به زبان قبایل دیگر صحبت می نمایند. از طرفی باز شدن پای اروپایی ها به این منطقه باعث شده تا فرهنگ اوراس ها تحت تاثیر قرار بگیرد.

پنل های نوری در جزیره شناور

البته ارتباط اوراس ها با جوامع اروپایی چندان هم به ضرر آنها تمام نشده است. اکنون در خانه های ساخته شده از نی اوراس ها، پنل های خورشیدی نصب شده تا با برقراری جریان الکتریسیته، هر یک از مردم قبیله در خانه شان تلویزیون داشته باشند. مردم قبیله اوراس با ورود هر نوع تکنولوژی به جزیره خود موافق هستند به غیر از یک چیز و آن استفاده از اجاق های خوراک پزی مدرن است زیرا آنها نمی توانند در جزیره آتش روشن نمایند و برای همین از همان روش سنتی که سال ها بین مردم قبیله رایج بود استفاده می نمایند. برای برافروختن آتش آنها چندین سنگ را روی هم می چینند و آتش را روی آخرین سنگ به پا می نمایند تا با ساقه های نی فاصله داشته باشد.

منبع عایدی اوراس ها

تماشای قبیله اوراس و نحوه زندگی آنها از نزدیک، همواره برای جهانگرد ها بسیار مجذوب کننده بوده، از این رو جهانگرد ها یکی از منابع اصلی در آمد برای این قبیله به شمار می روند. جالب اینجاست که در بسیاری از خانه های اوراس ها یک اتاق اضافی ساخته می گردد تا جهانگرد ها در صورت تمایل چند روزی در آنجا ساکن شوند و با مردم قبیله زندگی نمایند.

منبع: سرنخ- هفته نامه حوادث وشگفتی ها- شنبه، 5 اسفند 1391.